นึกอะไรไม่ออกให้ “กอด” ไว้ก่อน
▶ เวลาป๋องแป๋งไม่มั่นใจ
แม่ก็จะเข้ามากอด ป๋องแป๋งชอบจัง
ตอนป๋องแป๋งกลัวผี
แม่ก็จะกอดป๋องแป๋ง
เมื่อไหร่ป๋องแป๋งเศร้า
แม่ก็จะเข้ามากอดป๋องแป๋งอีกนั่นแหละ
ป๋องแป๋งชอบให้แม่กอด
แม่ก็ชอบกอดป๋องแป๋ง
ป๋องแป๋งก็ชอบกอดแม่
กอดของแม่ทำให้ป๋องแป๋งมั่นใจ
ทำให้ป๋องแป๋งอารมณ์ดี
เวลาเพื่อนร้องไห้ เพื่อนเศร้า ป๋องแป๋งก็จะเข้าไปกอดเพื่อนคนนั้นแบบที่แม่ทำเลย
แม่เคยบอกว่า ตอนคุณตาไม่สบายแม่ก็จะกอดคุณตาบ่อยๆ
ช่วยให้คุณตาหายป่วยเร็วขึ้น ป๋องแป๋งยังเห็นคุณตายิ้มฟันหลอมีความสุขด้วยนะ
แม่ยังบอกอีกว่า เวลาเรากอดใครฮอร์โมนความสุขในร่างกายของเค้าจะหลั่งออกมา
(ฮอร์โมนโดปามีน, เอนโดรฟิน, เซโรโทนิน)
มิน่าล่ะ เลยทำให้คุณตามีความสุข
ป๋องแป๋งก็มีความสุขทุกครั้งที่ถูกแม่กอด
นี่ไง! ป๋องแป๋งเลยชอบให้แม่กอด แล้วก็ชอบกอดแม่ด้วย
เดี๋ยวป๋องแป๋งขอไปกอดแม่ต่อดีกว่า...
