นึกอะไรไม่ออกกอดไว้ก่อน

นึกอะไรไม่ออกให้ “กอด” ไว้ก่อน

▶ เวลาป๋องแป๋งไม่มั่นใจ

แม่ก็จะเข้ามากอด  ป๋องแป๋งชอบจัง

ตอนป๋องแป๋งกลัวผี

แม่ก็จะกอดป๋องแป๋ง

เมื่อไหร่ป๋องแป๋งเศร้า

แม่ก็จะเข้ามากอดป๋องแป๋งอีกนั่นแหละ

ป๋องแป๋งชอบให้แม่กอด

แม่ก็ชอบกอดป๋องแป๋ง

ป๋องแป๋งก็ชอบกอดแม่

กอดของแม่ทำให้ป๋องแป๋งมั่นใจ

ทำให้ป๋องแป๋งอารมณ์ดี

เวลาเพื่อนร้องไห้ เพื่อนเศร้า ป๋องแป๋งก็จะเข้าไปกอดเพื่อนคนนั้นแบบที่แม่ทำเลย

แม่เคยบอกว่า ตอนคุณตาไม่สบายแม่ก็จะกอดคุณตาบ่อยๆ

ช่วยให้คุณตาหายป่วยเร็วขึ้น ป๋องแป๋งยังเห็นคุณตายิ้มฟันหลอมีความสุขด้วยนะ

แม่ยังบอกอีกว่า เวลาเรากอดใครฮอร์โมนความสุขในร่างกายของเค้าจะหลั่งออกมา

(ฮอร์โมนโดปามีน, เอนโดรฟิน, เซโรโทนิน)

มิน่าล่ะ เลยทำให้คุณตามีความสุข

ป๋องแป๋งก็มีความสุขทุกครั้งที่ถูกแม่กอด

นี่ไง! ป๋องแป๋งเลยชอบให้แม่กอด แล้วก็ชอบกอดแม่ด้วย

เดี๋ยวป๋องแป๋งขอไปกอดแม่ต่อดีกว่า...