การเปลี่ยนมา “เล่นกับลูก” แทนยื่นมือถือหรือแท็บเล็ตให้ พ่อแม่ส่วนใหญ่อาจไม่รู้ว่ามีประโยชน์มหาศาลแค่ไหน จริงอยู่มือถือทำให้ลูกนิ่งได้นานๆ ไม่กวนพ่อแม่ แต่ถ้าทิ้งลูกให้อยู่กับหน้าจอบ่อยๆ สมองของลูกจะคุ้นชินกับภาพที่เปลี่ยนอยู่ตลอดเวลา
ลูกจะเป็นเด็กที่อยู่กับอะไรที่นิ่งหรือช้าไม่ค่อยได้ มีอาการเหมือนสมาธิสั้น พูดกับใครก็ไม่มองหน้า ไม่สบตา เป็นจุดเริ่มของปัญหาการเข้าสังคม ยังไม่นับแนวโน้มที่จะเป็นเด็กโมโหง่าย เอาแต่ใจ
มือถือและของเล่นทั่วไปให้ได้แค่ความสนุกหรือความรู้ แต่เวลาลูกเล่นกับพ่อแม่ โดยไม่จำเป็นต้องมีของเล่นอะไรเลย เช่น เล่นจ๊ะเอ๋ เล่นสมมุติเป็นตัวนั้นตัวนี้ หรือมีแค่นิทานสักเล่ม ลูกจะได้อ้อมกอด ถูกหอมแก้ม มองตา ยิ้ม หัวเราะด้วยกัน
ลูกจะรู้ว่ามีคนรักเขา รู้ว่าตัวเองมีตัวตน มีคุณค่า สร้างความมั่นคงทางอารมณ์ติดตัวเขาไปตลอดชีวิต ที่ของเล่นชิ้นไหนบนโลกก็ให้ไม่ได้
ของเล่นเป็นสิ่งเล็กๆ แต่ให้ผลยิ่งใหญ่ ที่พ่อแม่ทุกคนทำได้อยู่แล้ว
(ขอบคุณภาพประกอบจาก freepik.com)
